De klassieke wikkeltechniek met dispersieverf werd oorspronkelijk ontwikkeld als alternatief voor behang. Tegenwoordig is het precies omgekeerd: de wikkeltechniek is een hoogwaardig alternatief voor industrieel geproduceerde wandbekleding. Naargelang van het gebruik van verschillende soorten textiel zoals jute, linnen of synthetische stoffen om de verf op te brengen, ontstaan er individuele, levendige oppervlakken. Voor de uitvoering van deze techniek wordt een stuk stof eerst bevochtigd met dispersieverf en daarna – opgevouwen tot een soort prop – over het oppervlak gerold. Door het gebruik van afwerkmaterialen met een verschillende glansgraad kan het zogenaamde damasteffect worden verkregen.