Woontoren, Hamburg

Foto© Markus Tollhopf

Wonen betekent oponthoud, verblijven en in het beste geval graag aan een plaats gebonden zijn. Kan iets dat zo "onbeweeglijk" is in zijn grondsubstantie ons uitdagen tot heroverweging? Ja, dat kan het wel. En ja, het moet, gezien de sociaal-ecologische uitdagingen waar onze samenleving voor staat.
Want: voor een succesvol klimaatbeleid is de manier waarop de samenleving omgaat met bestaande gebouwen van groot belang. Alleen als we erin slagen er zoveel mogelijk te behouden en ze intensief te blijven gebruiken, zullen we erin slagen de bescherming van grondstoffen op lange termijn in stand te houden.
Dit is een grote uitdaging, vooral voor de minder populaire, vaak snel gebouwde naoorlogse gebouwen of de grote woonwijken uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Tegen deze achtergrond is de transformatie van de woontoren aan de Kiwittsmoor 32 in Hamburg-Langenhorn een geslaagd en hopelijk exemplarisch transformatieproject.
Voorzichtig en met een vakkundig spel van fijne nuances zijn de planners en vakmannen erin geslaagd een verouderd kind van de jaren zestig een elegante nieuwe look te geven. De lichte en vriendelijke basistoon van het kleurenschema, de goede gradatie van crèmewitte en zandkleurige tinten in contrast met de grijsomrande beglazing geven het huis een nieuwe elegantie en waarde. De afwisseling tussen bakstenen strips en de bepleisterde gevel benadrukt de kubusvorm van het bestaande gebouw en biedt genoeg ruimte om een accent te leggen, maar niet te oppervlakkig over te komen.

Met deze nieuwe uitstraling kan het gebouw de volgende decennia van zijn leven met vertrouwen tegemoet zien. Het laat zien hoe, met gevoeligheid, behoud zelfs prachtig kan slagen.