CERES-Tower, Pratteln

De esthetiek van de woon- en kantoortoren, die afgelopen zomer is gebouwd in Pratteln, doet denken aan designtoppers uit de jaren 50: slank, elegant, tijdloos en toch erg spannend.

Pratteln, een voorstad van Basel, stond lange tijd te boek als industriële metropool vanwege wereldwijd bekende fabrikanten als Henkel en Schindler. Nadat vele bedrijven de plaats verlieten of hun deuren sloten, leek de gemeente tot een soort stilstand te zijn gekomen. De afgelopen jaren gebeurt er echter weer wat. De CERES-Tower is nu het derde hoogbouwpand in Pratteln, wat voor een plaats met 16.000 inwoners een aanzienlijk aantal is. Het idee voor de CERES-Tower is al enkele jaren geleden ontstaan, toen de toenmalige investeerder en kunstverzamelaar Hermann A. Beyeler het plan opvatte een wolkenkrabber te bouwen dat onder meer zou dienen als waardig decor voor het door Peter Paul Rubens geschilderde schilderij van de godin Ceres.

Het 24 verdiepingen tellende gebouw, met zijn vierkante grondoppervlak en holle gevel, reikt tot een hoogte van wel 81,33 meter. De bovenste laag vormt een vierkante, op draagbalken leunende rand. De metalen gordijngevel krijgt door zijn donkere antracietkleur een stijlvolle uitstraling. Aan de verf is een lichte paarlemoerglans toegevoegd, die de aanblik verzacht en het gebouw steeds een andere kleur lijkt te geven, afhankelijk van de lichtinval en het perspectief. De smalle roeden die de ramen in het midden delen zijn uitgevoerd in licht beigegrijs. Deze verticale, door horizontale dorpels onderbroken en daardoor ogenschijnlijk gestreepte lijnen lijken de toren bovendien de hoogte in te tillen. Interessant aan de gevel is ook de oplossing die door de architecten is gekozen om te voorkomen dat brand kan overslaan: hoewel de borstweringen vaak – en zo ook bij dit project – worden uitgevoerd volgens de geldende voorschriften, koos men er hier uiteindelijk voor om de bovendorpel met inachtneming van de voorschriften voor droge constructies te ontwerpen en zo het zicht naar beneden, wat bij hoogbouw erg belangrijk is, vrij te houden.

Terwijl de woontoren met haar prachtige weidse uitzicht zich uitstrekt boven het beschreven vierkante grondoppervlak, vormen de onderste kantoorverdiepingen een brede sokkel. Dankzij de verbreding aan één zijde van het vierkant ontstaat er een stevige basis. Het gebouw heeft vanbinnen drie verschillende gebruikszones (woningen, kantoren en een kelder), die zich ook qua kleur van elkaar onderscheiden doordat de belangrijkste zones zijn uitgevoerd in drie verschillende kleurenpaletten. De blauwtint is gebruikt in de kelder, maar duikt nog één keer vaker op in de technische ruimte onder het dak. Het is een krachtige kleur met een fantastische daglichtwerking. Op de kantoorverdiepingen zijn de muren en deuren van de kernzones en voorzones geschilderd in een licht en een donker, warm grijs. De voor het woongedeelte beoogde rode kleur is uiteindelijk alleen gebruikt voor de deuren, omdat het effect van het lichte rood, vooral in combinatie met de gekozen verlichting, niet voldeed aan de verwachtingen van de architecten en bouwers. Alle kleuren in het woongedeelte zijn verschillende sobere, aardse wit-, grijs- en bruintinten.